Γράφει ο Βασίλης Ντελής τ. πρόεδρος ΕΟΣ Αγρινίου

Για εικοστή φορά πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21 Απρίλη 2013 η διαδρομή Μαχά στο Παναιτωλικό όρος από τον ΕΟΣ Αγρινίου.
Η διαδρομή αυτή αποτελεί την κορυφαία ορειβασία στο ψηλότερο βουνό της Αιτωλοακαρνανίας και γίνεται κάθε χρόνο στα μέσα του μήνα Απρίλη στη μνήμη του διατελέσαντος προέδρου από το 1991 μέχρι το 1993 Γιάννη Μαχά, ενός πολύ έμπειρου ορειβάτη που γνώριζε αλλά και έζησε από την παιδική του ηλικία το Παναιτωλικού, στο οποίο ανεβοκατέβαινε τακτικά μέχρι τις 15 Απριλίου 1993 που έφυγε από κοντά μας. Με αφετηρία το χωριό Αγία Παρασκευή (παλιά ονομασία Ζελίχοβο) και από υψόμετρο εξακόσια μέτρα περίπου, το καλοσηματοδοτημένο μονοπάτι μέσα από πυκνά και πανύψηλα έλατα μέχρι να φτάσει στη θέση Τρεις Βρύσες είναι πραγματικά ζηλεμένο και πανέμορφο.
Στη θέση αυτή ο ΕΟΣ Αγρινίου είχε φτιάξει μια ωραία πετρόχτιστη βρύση στην πηγή που προϋπήρχε, αλλά κάποιοι ασυνείδητοι, άμυαλοι και αχάριστοι, σκόπιμα ίσως την κατέστρεψαν, επειδή έγινε στη μνήμη του Γιάννη Μίχα.
Μετά από μία μικρή αναφορά ως είδος μνημόσυνου στην πηγή αυτή κι ένα γλυκό που προσέφερε ο σύλλογός μας στα σαράντα οχτώ μέλη του και στους εννέα φίλους ορειβάτες του ΕΟΣ Ναυπάκτου ακολουθήσαμε το μονοπάτι το οποίο συνεχίζει πανέμορφο και ομαλό μέχρι τη θέση Λαγκάδα που σμίγει με το μονοπάτι που ανεβαίνει από το καταφύγιο μας.
Εκεί ανταμώσαμε με τους είκοσι πέντε ορειβάτες του ΕΟΣ Καλαμάτας και τους σαράντα οχτώ του φυσιολατρικού ομίλου Αντιρρίου Αιτωλοακαρνανίας «ο Αριστοτέλης» και συνεχίσαμε σε ένα ατελείωτο κομβόι για την ψηλότερη κορφή του Παναιτωλικού τον Κατελάνο με υψόμετρο 1.924 μέτρα, στην οποία όλοι φτάσαμε περίπου σε τέσσερις ώρες από την Αγία Παρασκευή κι από το καταφύγιο μας γύρω στις 12.00 με 12.20.
Η μέρα ήταν πολύ καλή μέχρι εκείνη την ώρα και επέτρεψε αρκετή ξεκούραση και απόλαυση όλης της θέας προς όλα τα βουνά των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα γύρω μας, ένα πρόχειρο φαγητό για την τόνωση μας και αρκετές φωτογραφίες και λήψη του πλάνων με κάμερα κατά παρέες (σύλλογοι) και όλοι μαζί που συνοδεύονταν από τα δύο πανό του ΕΟΣ Ναυπάκτου και του φ.Ο. Αντιρρίου.
Για πρώτη φορά μετά την 49η ΠΟΣ που διοργάνωσε ο Σύλλογος μας τον Ιούλιο του 1989 βρεθήκαμε στον Κατελάνο όλοι μαζί πάνω από 100 ορειβάτες.
Η κατάβαση πάλι σε κομβόι έγινε κοινή μέχρι την Λαγκάδα και από κει στο μονοπάτι αριστερά προς το καταφύγιο οι Καλαματιανοί και οι Αντιρριώτες, ενώ εμείς οι Αγρινιώτες κι οι Ναυπάκτιοι ακολουθήσαμε προς τα δεξιά τη διακλάδωση του μονοπατιού που οδηγεί στην λάκκα στην θέση Κακόσταλος όπου βρίσκουμε τις πρώτες πηγές της Ερμίτσας (ξηροπόταμος) στο ψηλότερο σημείο του Παναιτωλικού όρους.
Από το σημείο αυτό αρχίζει η κατάβαση για δυόμισι περίπου ώρες σε ένα μακρόσυρτο, ελατοσκέπαστο, απότομο και πετρώδες μονοπάτι δεξιά όπως κατεβαίνει το Ζελιχόρεμα, σε τοπίο άγριο και συναρπαστικό, με πανέμορφους καταρράκτες που το βουητό των νερών τους από το λιώσιμο του χιονιού που ακόμα υπάρχει μισοπαγωμένο σε όλες τις χαράδρες δυτικά του Κατελάνου και από τις πολλές πηγές, μας συνόδευε σαν μία ατελείωτη μουσική ορχήστρα με ήχους που απαρτιζόταν από το κελάιδισμα των άγριων πουλιών που τα απολαύσαμε δεόντως, παρά τη βροχή και το λίγο χαλάζι που την τελευταία ώρα μας βρήκαν στο Ζελιχόρεμα.
Οι παληοί ορειβάτες που γνωρίζουν τη διαδρομή Μαχά, αλλά και όλοι όσοι για πρώτη φορά συμμετέχουν, διαπιστώνουν πράγματι ότι αυτή είναι η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική και ταυτόχρονα η πιο δύσκολη από τις πολύωρες διαδρομές στο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ μας.
Και του χρόνου περισσότεροι στην διαδρομή Μαχά.
Φωτογραφίες: Σωτήρης Κουτσογιάννης

 Φωτογραφίες: Πάνος Καλτσάς