p1cqmbmqh5l7f1vtigstolv6rja

Ο Σύλλογός μας στα πλαίσια της προγραμματισμένης εξόρμησης στα επιβλητικά και ιστορικά Άγραφα, με ορμητήριο το χωριό των Επινιανών, πραγματοποίησε αφενός τη διαδρομή του Ασπορρέμματος , με 14 άτομα , και αφετέρου την κυκλική διάσχιση από Επινιανά προς Απιδιά, Μέρσια, Μπαλτενήσι, Πλάκα, Ασπρόρεμμα, Επινιανά, με 9 άτομα. Αυτή η διάσχιση, που υπολογίζαμε να ολοκληρωθεί σε 6-7 ώρες, κράτησε αρκετά παραπάνω, τόσο λόγω της ανύπαρκτης βατότητας των χαλασμένων μονοπατιών ,όσο και λόγω της βροχής που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την ούτως ή άλλως δύσκολη πορεία.

Αρχικά η διαδρομή μέχρι το διάσελο μετά το Μπαλτενήσι ήταν αρκετά καλή και μέχρι το επόμενο διάσελο, όπου χάνονταν το μονοπάτι, μάλλον λόγω κατολίσθησης, πράγμα που μας ανάγκασε να αλλάξουμε πορεία με κατεύθυνση προς το ποτάμι, αφού βλέπαμε απέναντι τα Κονάκια και τον δρόμο. Όμως η πυκνή βλάστηση και η δυσκολία, που γινόταν όλο και μεγαλύτερη όσο χαμηλώναμε, δοκίμασε τις δυνάμεις μας και τις αντοχές μας. Με μεγάλη προσοχή βρήκαμε σημείο σχετικά βατό, για να κατέβουμε τον απότομο όχτο , με σκοπό να διασχίσουμε το ποτάμι, που δεν είχε πολύ νερό, και να περάσουμε απέναντι που βλέπαμε το δρόμο. Όμως δεν υπήρχε πουθενά σημείο να μας ανεβάσει στην απέναντι πλευρά του ποταμού και έτσι συνεχίσαμε μέσα στην κοίτη, υπό συνεχές ψιλόβροχο, με σκοπό να φτάσουμε στο γεφύρι και να πάρουμε το μονο0πάτι του Ασπρορέμματος προς τα Επινιανά. Δυστυχώς φτάνοντας στο στενότερο σημείο του ποταμού, 300 μέτρα από τια γεφύρι, η βροχή είχε δυναμώσει πολύ και ήδη το νερό ήταν τόσο που δεν θα μπορούσαμε να το περάσουμε, χωρίς να κολυμπήσουμε. Επιστροφή προς τα πίσω για να πάρουμε το μονοπάτι που έρχεται από τα Κονάκια και μιάμιση ώρα αργότερα φτάνουμε επιτέλους στο γεφύρι και παίρνουμε το μονοπάτι του Ασπρορέμματος. Μετά από δύο ώρες φτάνουμε στα Επινιανά κοντά στις 8.30 το βράδυ, πολύ ταλαιπωρημένοι , αλλά σίγουρα ικανοποιημένοι που τα καταφέραμε σ’ αυτό το τόσο δύσκολο και απαιτητικό πεδίο των ξεχασμένων μονοπατιών. Ευχαριστούμε τους φίλους μας που μας περίμεναν καρτερικά όλες αυτές τις ώρες και τον ξενοδόχο Κώστα Γκατζούδη που μας βοήθησε με την καθοδήγησή του, σε κάποια από τα πολλά διφορούμενα σημεία της διαδρομής.

Ελπίζουμε και απ’ ότι μαθαίνουμε θα γίνει πράξη ,να γίνει το άνοιγμα των μονοπατιών και η σηματοδότησή τους. Ο Τόπος αυτός ο κλειστός, αξίζει πράγματι μια καλύτερη μοίρα.

                                                                                               Άγγελος Χριστοδουλάκης

                                                                                                      Μέλος ΕΟΣ Αγρινίου